Maandcolumn: Moordkuil
‘Wat heb ik aan het lidmaatschap van Adfiz', werd mij onlangs gevraagd, ‘want provisietransparantie is er toch gekomen?'
Voor wat betreft het eerste deel van deze vraag: daar heb ik al eens uitgebreid bij stilgestaan in een eerdere column, over free-riders. Ik vergeleek het toen met het lidmaatschap van een voetbalvereniging. En schreef daarover dat je daar ook niet gaat lopen turven wat het je allemaal oplevert. Maar dat het gaat om met gelijkgestemden een gedeelde passie te beoefenen, om verbroedering en om de club nog prominenter op de kaart te zetten. En dat vind ik nog steeds. Lid van Adfiz ben je – naast alles wat we je bieden – ook uit liefde voor het vak dat je uitoefent, omdat je doordrongen bent van de maatschappelijke waarde van financieel advies én omdat we verenigd gewoonweg meer voor elkaar kunnen boksen in onze relatie met aanbieders, toezichthouders en in Den Haag en Brussel.
Dan het tweede deel. Ja, provisietransparantie is er na zeven jaar soebatten inderdaad gekomen. En nee, dat hebben we met alle energie die we erin hebben gestopt niet voorkomen. En dat was ook geen reële verwachting geweest. Maar wat er wel is gekomen, is een constructie waarbij jij op basis van jouw ervaring, jouw kennis van de klant, jouw productkennis en jouw eigen gut feeling een inschatting mag maken van de hoogte van de provisie die je gaat ontvangen. Als het maar nauwkeurig is, want in feite is dát wat het fijnmazige gemiddelde inhoudt. Het is niets minder, maar vooral ook niets meer dan een juridische uitwerking van het begrip open norm. Je bepaalt dus helemaal zelf hoe je het provisiebedrag vermeldt; op de offerte of op een andere manier. Je bepaalt helemaal zelf wanneer je het provisiebedrag aan je klant communiceert; of dat nu aan het einde van het adviestraject is of eerder. En als je het eerder wil communiceren bepaal je ook helemaal zelf hoe je het provisiebedrag berekent; met of zonder de rekentool.
Dus nogmaals: ja, provisietransparantie is er gekomen. Maar wel op een manier die werkbaar is voor jou als adviseur. En zoals je je misschien nog herinnert, was dat nog geen uitgemaakte zaak. Want een kleine drie jaar geleden zat de minister op de exact nominaal-lijn. En alleen omdat wij bleven hameren op de onuitvoerbaarheid ervan en daarin ook Kamerleden aan onze zijde hebben gekregen, is de minister van die voorgenomen lijn afgestapt. En is daarvoor in de plaats een open norm gekomen.
Het lijkt soms alsof ik in de verdediging schiet als de waarde van het Adfiz-lidmaatschap ter discussie wordt gesteld. En dat is eigenlijk helemaal niet mijn bedoeling. Wat ik vooral wil overbrengen, is dat je ons helpt door van je te laten horen als je het gevoel hebt dat je onvoldoende van ons hoort wat we allemaal voor je bereiken. Volgende week ga ik dan ook weer met de regiobesturen in overleg om te bepalen hoe we dit kunnen verbeteren. Want het verenigingsbureau wordt (mede) door jou betaald om voor jou de juiste dingen te doen. En als je daarin iets mist, kun je dat aangeven en trachten bij te sturen. Net zoals je dat binnen je eigen bedrijf doet. Want onthoud: wij zijn van jullie, niet andersom. Dus wacht niet tot het vanzelf gaat en krop het niet op, maar laat het me weten als je iets dwars zit. Of als je je bedenkingen ergens over hebt. Maak van je hart geen moordkuil.